Γιούχτας: Τα κελάκια των καλογράδω.

 Σε μια απόκρημνη πλαγιά του Γιούχτα, καλά 

κρυμμένο και ορατό μόνο από λίγα σημεία υπάρχει

αυτό το απομεινάρι ενός μεσαιωνικού κτιρίου.

 Λέγεται ότι χτίστηκε για γυναικείο καθολικό μοναστήρι στα
 χρόνια της βενετοκρατίας. Η παράδοση λέει ότι οι δομινικανές
 μοναχές έσκαβαν τα βράχια με τα νύχια τους και έχτισαν
 αυτό το κτίριο αλλά και το μοναστήρι  που υπήρχε στη θέση
 του σημερινού ναού του Αφέντη Χριστού.

Κατά την τουρκοκρατία λειτούργησε σαν ορθόδοξη μονή.

Μετά την επανάσταση του 1866 οι μουσουλμάνοι βασάνισαν και
σκότωσαν τον τελευταίο τυφλό καλόγερο που βρήκαν εδώ.

 Το κτίριο αρχικά ήταν τριώροφο αλλά από τα ξύλινα

μέρη του δεν έχουν μείνει παρά οι τρύπες που

στηρίζονταν οι σκάλες και τυχόν εξώστες. Στα κοντινά
βράχια υπάρχουν πελεκημένες εσοχές.

 Πυρήνας του κτιρίου είναι ένα δωμάτιο σκαλισμένο 

στο βράχο, (άγνωστο από ποιούς και πότε) που 

φαίνεται πως ήταν ο ναός.

 Παρά την απόκρημνη τοποθεσία και το δύσβατο 

της περιοχής, ούτε αυτό το κτίριο δε γλίτωσε τη 

λεηλασία, καθώς και εδώ οι πελεκόπετρες

και οι πέτρινες διακοσμήσεις έχουν κλαπεί.

 Κάτω από τις πέτρες και τα χώματα που έχουν πέσει

 από το βουνό τόσους αιώνες μπορεί να διακρίνει κανείς

τα ίχνη ενός μονοπατιού με σκαλοπάτια σκαλισμένα ...

 ...στο βράχο και ξύλινα κάγκελα που ακολουθώντας μια 

ελισσόμενη πορεία ανεβαίνει το γκρεμό.

 Υπάρχει επίσης ένα πολύ απότομο μονοπάτι που

φτάνει εδώ από την εκκλησία του Αφέντη Χριστού

που βρίσκεται στην κορυφή από πάνω.

 Το κτίριο διατηρείται σε σχετικά καλή κατάσταση

αλλά αν δεν γίνει σύντομα κάποια συντήρηση μπορεί

σε κάποιο σεισμό να καταστραφεί.