Ο χρόνος έχει σταματήσει στο Ράφτη.
Το χωριό που είναι χτισμένο σε μια όμορφη
τοποθεσία κοντά στη Γέργερη...
...εγκαταλείφθηκε από τους τελευταίους του κατοίκους
στις αρχές της δεκαετίας του 1960.
Το χωριό κατά την βενετοκρατία ανήκε στους
φεουδάρχες Nicolo Dandulo και Ανδρέα Καλικά.
Ήταν ένα μεγάλο και πλούσιο χωριό με μεγάλη παραγωγή
δημητριακών και εξαγωγές τυριού στη Βενετία.
Λόγω του πλούτου του χωριού, κατά την τουρκοκρατία
κατοικήθηκε από μωαμεθανούς.
Πάνω από το χωριό υπάρχει ένας Τούρκικος
στρατιωτικός πύργος.
Το οικόσημο στην εκκλησία του χωριού ίσως είναι
των Dandulo, μιας οικογένειας ευγενών της Βενετίας
που έγιναν μωαμεθανοί για να διατηρήσουν
τα προνόμιά τους.
San Modesto - Άγιος Μόδεστος, προστάτης και
θεράπων των κτηνών.
Από την εφημερίδα Πατρίδα της 8/8/2007:
Βαθιανός Μανόλης, Cornaro Δημήτρης και Μάνος, Davidore Θωμάς, Κυνηγός Γιώργης, Εξώτροχος Πέτρος παπάς, Εξωμερίτης Νικόλας, Νικόλαος Dandulo και Ανδρέας Καλικάς. Είναι μερικά από τα ονόματα των κατοίκων στο χωριό Ράφτης.
Υπήρχαν δύο γειτονιές η πάνω και η κάτω ορθόδοξη και καθολική μαζί με τις εκκλησίες τους. Η πάνω εκκλησία ο Άγ. Κων/νος και Ελένη των καθολικών με το οικόσημο της ενετικής οικογένειας ακόμη εντοιχισμένο, η κάτω εκκλησία ο Άγ. Γεώργιος των ορθοδόξων με την σπάνια για την Κρήτη αρχιτεκτονική (ανάποδος σταυρός), με τη σαλιτζάδα, ένα κτίσμα με πολλά καμαρωτά διαμερίσματα, χαμάμ ίσως. Τμήμα σίγουρα μιας πολυτελούς έπαυλης, με την πάνω βρύση, που εξακολουθεί να τρέχει νερό από εκείνα τα χρόνια με ένα καταπληκτικό υδρομακευτικό σύστημα, που ακόμα δεν έχει αποκαλυφθεί και με πολλούς θρύλους και ιστορίες για του Άγ. Νίκωνα τον μετανοείτε, που λένε ότι ήταν η έδρα του, ιστορίες από τον καιρό της Τουρκοκρατίας, που αργότερα το χωριό γνώρισε μια νέα άνθηση, που το μαρτυρούν πολλά κτίσματα της εποχής και ιδιαίτερα το φρούριο Κούλες, πολύ κοντά στο Ράφτη.
Βαθιανός Μανόλης, Cornaro Δημήτρης και Μάνος, Davidore Θωμάς, Κυνηγός Γιώργης, Εξώτροχος Πέτρος παπάς, Εξωμερίτης Νικόλας, Νικόλαος Dandulo και Ανδρέας Καλικάς. Είναι μερικά από τα ονόματα των κατοίκων στο χωριό Ράφτης.
Υπήρχαν δύο γειτονιές η πάνω και η κάτω ορθόδοξη και καθολική μαζί με τις εκκλησίες τους. Η πάνω εκκλησία ο Άγ. Κων/νος και Ελένη των καθολικών με το οικόσημο της ενετικής οικογένειας ακόμη εντοιχισμένο, η κάτω εκκλησία ο Άγ. Γεώργιος των ορθοδόξων με την σπάνια για την Κρήτη αρχιτεκτονική (ανάποδος σταυρός), με τη σαλιτζάδα, ένα κτίσμα με πολλά καμαρωτά διαμερίσματα, χαμάμ ίσως. Τμήμα σίγουρα μιας πολυτελούς έπαυλης, με την πάνω βρύση, που εξακολουθεί να τρέχει νερό από εκείνα τα χρόνια με ένα καταπληκτικό υδρομακευτικό σύστημα, που ακόμα δεν έχει αποκαλυφθεί και με πολλούς θρύλους και ιστορίες για του Άγ. Νίκωνα τον μετανοείτε, που λένε ότι ήταν η έδρα του, ιστορίες από τον καιρό της Τουρκοκρατίας, που αργότερα το χωριό γνώρισε μια νέα άνθηση, που το μαρτυρούν πολλά κτίσματα της εποχής και ιδιαίτερα το φρούριο Κούλες, πολύ κοντά στο Ράφτη.
Αναρτήσεις
